تاریخچه زندگی با روغن زیتون و بسته‌بندی این محصول خاص در خانواده ما به دهه 40 خورشیدی بر‌میگردد. پدر مادر بزرگم روغن زیتون‌ها را با کمک نوه‌هایش که یکی از آن‌ها مادرم بود برای ارسال به تهران در شیشه بسته‌بندی می‌کردند…این سال‌ها را می‌توان شروع این کسب و کار آبا و اجدادی در نظر گرفت. مادرم داستان یک روز تجربه بسته بندی روغن زیتون را تعریف کرد:

سال 1345

«کوزه آب را از چشمه پر کردم و روی دوشم گذاشتم! مسیر سختی در پیش بود! باید از کوه بالا می‌رفتم. نفسی عمیقی کشیدم و با قدم‌های کوچکم راه افتادم. از میان درخت‌های زیتون عبور کردم. خانه خشت و گلی مادربزرگ را از دور دیدم. نفسم بند آمده بود. باید کمی استراحت می‌کردم، ایستادم و به اطراف چشم دوختم، خانه‌های پله‌کانی همه‌جا دیده می‌شدند و درخت‌های زیتون هنوز سر به آسمان نکشیده بودند! سد سفیدرود مانند دیواری راه‌راه خودنمایی می‌کرد! اهالی روستا هنوز به حضور این دیوار عظیم عادت نکرده بودند! فرانسوی‌ها این سد را تازه روی رودخانه سفیدرود ساخته بودند. من که فقط 9 سال داشتم چند قدم آخر را هم برداشتم و به خانه ننه خزینه رسیدم. ننه خزینه برای خارج شدن از درب چوبی خانه باید کمی خم می‌شد، قدبلندی داشت، همسر کدخدا بود و از هر دستش یک هنر می‌بارید! با دیدن من نوه ریز جثه‌اش لبخندش جاری شد.
مادر بزرگ کوزه آب را از من گرفت و کنار سایر کوزه‌ها در زیر سایه دیوار کاه‌گلی گذاشت تا خنک شود. از اینکه من برای دیدن و کمک به او آمده، خوشحال بود. باور داشت در پلمپ کردن شیشه‌های روغن‌زیتون تبحر خاصی داردم. بقیه بی‌دقت بودند و شیشه‌ها را موقع تشتک زدن می‌شکستند.

پدربزرگ در کنار کدخدایی، در کارخانه روغن‌کشی هم کار می‌کرد، آچارفرانسه کارخانه بود. زیتون‌های باغش را به کارخانه‌ای می‌برد که خودش سرپرستش بود. با دستگاه‌های ابتدایی، روغن از میوه زیتون جدا می‌شد.

روغن‌ها خالص و درخشان بودند…»